کذ شته ها

به نام انکه مروارید عشق را در دریای بی کران محبت افرید  

نوشتن آن هم به این صورت تقدیر آدمهای دیوانه ای مثل من و تو است . تقدیر من یا مرگ است یا فریاد .......... 

هنوز بدعتی عاشقانه از قلم و قصه و زمان با کتاب دارد هنوز ...... 

اصلا نوشتن حوصله می خواهد حوصله ای که مصلحت اندیشانه است حوصله ای که با پریشانی های گاه و بی گاهمان جمع نمی شویم .حوصله ای که ندارم و اصلا هم نمی خواهم داشته باشم اما چه می شود کرد انگار در عصر آهن صدای مرا حتی فریاد های خونین به گوش توو نخواهند رساند حتی حنجره علی رغم خواست و تنها به رضایت چشماهای  تو منم به دست می گیرم و عهد می کنم که حرف چشمهای تو را هرگز فراموش نکنم  

ارس انژار این دفعه تقدیر این دیوانه جور دیگری رغم خورده خدا بخیر کند عاقبت این نوشتن را ...... 

چرا که این دیوانه از خودش هیچ اطمینانی ندارد که سر از کجا در اورد ولی از این مطمعن هست که هیچ تعصبی نخواهی کرد ...................