حرفهای دل

به نام آنکه خورشید عشق را در آسمان قلبم آفرید  

 از هنگامی که به دنیا می آییم به ما یاد می دهند و می آموزند که دوست بدار ولی هنگامی که در آتش دوست داشتن می سوزیم ما را محاکمه می کنند و می گویند چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

 

 نمی دانم خدایی هست اگر هست چه خدای خاموشیست می خواهم فریاد بزنم اخر با که بگویم درد این قلب شکسته را با که بگویم که  قلب من عاشق قلبیست که با سنگ بیابان هیچ فرقی نداردو من صدای شکسته شدن قلبم را با گوش خودم شنیدم ......... 

 بی تو چه باید کرد به کجا باید پناه برد؟ به کدامین صبح می توان امید بست که دوباره در چشمان زیبای تو خیره شد ؟به کدامین شقایق می توان تکیه کرد؟ 

و تو خوب می دانی که پاسخ تمام حرفهای من تو هستی و شقایق دشت آززوی من تویی ....... 

به قلم سولماز